Dökülenler

Ayaz vurur yüreğimi Yokluğunun acı patikalarında Yalnız başıma dolaşırken Poyraz yakar yanaklarımı Kızarmış burnumu Yaşlı dudaklarımı, derken Yanımda gülümseyen hayaletin: “Gülüşüm uzaksa gözlerine Islatma hemen kirpiklerini, Yol bana çıkarmayacak seni, zira Kayıp değilsin çalı çırpılarda. Tenim teninden uzaksa da Aklım, gönlüm ve ruhum Yanında her daim, iç içe seninle; Nyx’in en karanlık gecelerinden Hemera’nın en aydınlık günlerine, Selene’in ışığında ve Helios’un ışığında… Başlangıçsız ve sonsuz, Berdevam olan Kaderin kırmızı ipiyle bağlıyız birbirimize”