Fetüse Dönüş

İçime bir alev topu düşmüşçesine kavruluyorum. Öyleyse neden titriyorum? Durduramıyorum bunu; ellerim, bacaklarım, dudaklarım... Soğuktan titriyoruz. Neyin soğuğu bu? Neyin yokluğu? Neden açamıyorum gözlerimi? Şişmiş...

Neyin acısını yaşıyor bedenim? 

Ruhum hangi imkansızlıkla boğuşuyor da yenik düşüyor? 

Düşmüşüm, kalkamıyorum. 

Isınmaya çalışıyorum. İçimdeki bu alev...

Neden tenimi ısıtamıyor ruhum? 

Kime yanıyor cayır cayır? 

Cenin olmuşum kaldığım yerde.

Yokluk mu bu? Öyle gibi.

Boşluk gibi, daha çok hiçlik gibi.

Nihil ex nihilo fit.

Hiçten hiçbir şey çıkmaz.

Çıkmazda sıkışmışım, bedenim sancılı.

İkarus'a dönmüş ruhum, erimişim.

Uçabilirim sanmıştım, yanılmışım.

Güneşe dokunacakken çakılmışım yere,

Cenin olduğum yerde kalabilseydim keşke...



Yorumlar

  1. ordinarlaw25 Nisan 2021 11:02

    Nihil ex nihilo fit

    Döneceğim yerde yine
    Dolduracaksam bir yeri
    Ne anlamı var gitmenin ?

    YanıtlaSil
  2. Sinemis25 Nisan 2021 13:21

    Dönmek yerine gitmeli belki de..

    YanıtlaSil
  3. ordinarlaw25 Nisan 2021 13:48

    Evet, bu kıyiýa birkaç balıkçı teknesi indirip gitmeli.
    Belki gidince bu sefer güneşe dokunabilirsin
    Sıcağın sıcağı'na denk düşer

    YanıtlaSil
  4. Sinemis25 Nisan 2021 14:06

    Yanmak pahasına da olsa dokunmak gerek güneşe, dokunabiliyorsan eğer.

    YanıtlaSil
  5. ordinarlaw25 Nisan 2021 14:42



    Kendime Feniks kuşunun bilmecesini sormayı bıraktım, sadece dokun ve yan diyorum, tabii bir gün ellerim uzanırsa.

    YanıtlaSil
  6. Sinemis25 Nisan 2021 14:50

    Uzatırsan neden uzanmasın?

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kokuşmuş Mürekkep

İnce ince işlenmiş saman yaprakları ve üzerlerine büyük bir titizlikle dokunmuş kelime yığınları. Her bir kelime, içinde bulunduğu kitaba, hatta cümleye göre ayrı bir anlam kazanıyor. Her bir yaprak, içinde barındırdığı kelimelerle bütünleşerek bir adım oluyor kendinden sonraki sayfaya. Aynı kelimeler, farklı ve sınırsız kombinasyonlar ile birbirinden bağımsız binlerce hikaye oluşturabiliyor. Öyle ki kokuları bile etkileniyor hikayelerinden. Fantastik ve bilim kurgu kitapları.. ilk defa denenecek olan şekerli bir içeceğin kokusuna sahip. Al beni, diyor şehvetli bir şekilde ve tüm zevkiyle sunuyor kendini alıcısına. Polisiye kitaplar kahve kokuyor. Hani şu içeriklerinde çoğu zaman aynı ürünlerin farklı yüzdelerde kullanıldığı ve isimlerinin garip olduğu kahveler... Çok da bir fark yok aslında, biliyorsun ama denemek istiyorsun işte. Ucuz aşk romanları, şey, ucuz parfüm kokuyor. Monotonlaşmış hayat parçalarından izler taşıyan monoton hikayeler... Felsefe kitapları kokteyl gibi kokuyor. İ
Devamı

Gibi

Cenin modu faydasız...  Üşümek istiyor bedenim ve terlemek. Uyumak istiyor zihnim ve güneşlemek. Tavanı izlemek istiyor gözlerim Ve gökyüzünü seyretmek. Kapanmak istiyor ellerim yüzüme Ve sarılmak belime. Boğazım gıcıklanıyor, Dökülmek isteyen kelimelerle dolu gırtlağım. Midem kaşınıyor, İçeride bir telaş hakim, kelebekler sessiz.. Bağırsaklarım kaygılı, Ayak basılmış mayın misali. Ciğerlerim şaşkın, Göğüs kafesim mi daraldı sanki? Ayaklarım üşümüş... Halbuki Nisan da yeni gelmişti. Başım ağrıyor, Saat de gecenin ikisi ve karanlık içerisi halbuki. Sessizliğin kulak tırmalayan uğultusu Karıncalandırıyor göz sinirlerimi. Acıyana kadar sıkıyorum göz kapaklarımı ve Merhaba gri duvar, az önce daha beyazdın gibi? 
Devamı

Kaderin İpliği

Resim
Ayaz vurur yüreğimi Yokluğunun acı patikalarında Yalnız başıma dolaşırken Poyraz yakar yanaklarımı Kızarmış burnumu Yaşlı dudaklarımı, derken Yanımda gülümseyen hayaletin: “Gülüşüm uzaksa gözlerine Islatma hemen kirpiklerini, Yol bana çıkarmayacak seni, zira Kayıp değilsin çalı çırpılarda. Tenim teninden uzaksa da Aklım, gönlüm ve ruhum Yanında her daim, iç içe seninle; Nyx’in en karanlık gecelerinden Hemera’nın en aydınlık günlerine, Selene’in ışığında ve Helios’un ışığında… Başlangıçsız ve sonsuz, Berdevam olan Kaderin kırmızı ipiyle bağlıyız birbirimize”
Devamı